به وبلاگ من خوش اومدین               

     امیدوارم از شعرام خوشتون بیاد

    خوشحال میشم اگه در مورد شعرا نظر بدید  

ای خـــــــدا شکـــــرت دلم آرام شد                        خسته بود از این که روزی خام شد

ای خـــدا شکرت رهایـــــم کرده ای                         در نظـــــر بـودم بـه ســـان برده ای

گر چه این دل در ره یـاری شکست                          شکر، ایـزد را که ایــن ره را ببست

قصــه من شــد از آنجایی شــــروع                          کرد این دل بهر یک ظــــالم خشوع

چون که او فهمید من رامَـش شدم                          من مطیع و نـوکـر و خامَـش شـدم

او گـــرفت افسار من را در دو دسـت                         روزهـا تـازیـد و مـــن را هـم ببست

در نگـــــاهـم او یکـــی معشوق بود                          وای براین دل کــــــه مثل بـوق بود

روزهـــــا بگــــذشــت و دل آرام بــود                         ظـــاهـرش آرام وباطن شــــــام بود

تا کـــــــه آمد جان من سوی  لـــبم                          بـود یکســـــان لحظه از روز وشبم

چـــــون دلـــم آرام و سرد از کار شد                         گـــــریه کرد و از درون بیـــــدار شــد

نــاگــه از دل نـــالــه ای آمد به گوش                         داودا از بهـــر او دیگــــــــر نکـــــوش

با تـوکــل ، صـد تـــلاش و صــــد امید                          قـصــه ی طــولانی مــا سـر رسید

شدم خسته ز نامردی ، صبوری                       چـــــرا اشکم ندارد طعم شوری

ز بس نالان و گریان تــــــو بودم                        همه فکــــرم به سوی تو نمودم

ولی لایق شدم از تـــــو خیانت                        خدا بر من بده تو صبر و طـــاقت

اگر باشد صلاح مـــــــــا جدایی                        بیا یا رب نمــــــــا بر من خدایی

بیا مهرش ز دل خـــــارج بگردان                       فراموشش کنم با حـــال خندان

شده غمگین دلـــــم از درد دوری                  بیا یابن الحسن حتی که سوری

ببین در هر نفس هستم علیلت                  بیـــــــا بر جانب عبــــــــــد ذلیلت 

خطاکــــــارم ولی عبد تو هستم                  خوشا روزی کنارت من نشستم

اگر لایق شوم باشم کــــــــنارت                  کنم یکباره جانـــــــــــــم را نثارت

لحظه ای از عمر تو آید ز دور                گویی ای رب خواهم ایام سرور

روزگاری که دلم خوشحال بود              یک زن و بچه به زیر بال بود

ای خدا بگذر خطای بنده را                 بر لبم بنشان دوباره خنده را 

پس بدان قدر زن و آن زندگی              بشنو و هرگز نکن تو هرزگی

دلم غمگین تر از ابر خزان است                     که اشک آسمان دائم از آن است 

ببار ای آســــــــمان بی ستاره                      که این دنیــا بدون یـــــــــــــار تاره

الا مهدی امام و یـــــــــار دیرین                      بیا دنیای ما را کـــــــن تو شیرین

ماه رمضان آمد و دل ها همه شاد است                     غمگین بُوَم از عمر که چون برف و چو باد است

ماه رمضــان آمد و موسم به صیام است                    برخیز سـحر گشته و موسم به قیـــــــــام است

ماه رمضان سان درختی ز خــــــزان بود                      آهنگ خوشی داشت که آهنـــــــــــگ اذان بود

دلـــم غمگین تر از باران وبرف است                        سکــــوت من همیشه پر ز حرف است

دلــم غمگین و غمناک و کبود است                        ولی بــــر حال تو گو که چه سود است

بگفتم حــرف دل با اشـــــک و زاری                        جوابــــــــم دادی و گفتـــــــی که آری

بگفتـی آری و رفــــــــــتی به کارت                        نگفتی از چه غـــــمگین بود یـــــــــارت

ولی ای کــــــــاش فکر خود بکردی                        ببردی از دلـــــــم انـــــــــــدوه و دردی

یکی گفت که فــلانی نارفـــــــیـقـه                           بهـش گفتم بـــــرو آهای عتیقه

یکی دیگــــه اومد که حزب بـــــــاده                          بهش گفتم که نه تویی تو ساده

یـکی دیگه میـگفت آهای دیوونــــــه                          که این نامرده و خــــدا می دونه

اگــــــه یه روز تو تنها باشی باهاش                          عزیزی براش و دوستش و داداش

ولی فــــردا اگه تنهــــــــا نباشـــه                           میون جَمعه و نـــــــــــخـود آشه

یادش نیست دیگه همراه کی بوده                           همه فـــکرش اینه که کجا سوده

خـــــــــواهم بگویم بهر تو از میخ و از در                          آن میـــــخ را کز بهر آن گشتست پرپر

آن کـــــــــــودک شش ماهه ی ام ابیها                          آن محسن بی چاره ی زهرای طـــاها

خــــــــ واهم بگویم مادرم پهلو شکسته                         با حالــتی غمنــاک پشت در نشسته

شاید شما را با علی کاراست شـــــاید                         بیـعت بــــــرای کـــــــــفر را از او نیاید

لــعنت بر آن ناپاک کین آتـــــش کشیده                         رنگ از رخ زهــــــــرای اطهر هم پریده

گــــــر بر علی و کودکش رحمی ندارند                          بهر چه زهرا را به خاک و خون کشانند

آن فاطمی را خاتم انــــــــدر حرف گفته                          آن حــــــــرف را که راز ها در آن نهفته

یک حرف یا شاید که یک حدیث قدسی                         قــال فمـــــــن آذا هی آذا بـنـفـسی